Ад старажытнагерманскага высакародная прыгажуня. Генрыэта ў дзяцінстве - сапраўдны хлапчук. Бацькам прыйдзецца змірыцца з тым, што іх дачка прыйдзе дадому з пабітым носам, то залезе на дрэва, то апынецца брамнікам дваровай футбольнай каманды. І характар у яе мужчынскі - ёй не ўласцівая марудлівасць, яна цвёрдая, ўпартая, рашучая, лёгкая на ўздым і доўга на месцы не утрымаецца. Бесхарактарны мужчын Генрыэта не любіць і не разумее - па-сапраўднаму ёй цікава толькі з роўнымі сабе моцнымі людзьмі. Усе, за што б Генрыэта ні прынялася, у яе руках усе спорыцца і гарыць. Любыя пытанні вырашае спантанна, няўдачы нядоўга яе засмучаюць. З гаспадаркай кіруецца проста, не робячы падзеі з мыцця вокнаў або падлог. Гэтак жа без праблем, але клапатліва выхоўвае дзяцей. Генрыэта - нярэдка творчая асоба, ёй знаёмыя ўсе мукі і сумневы творчасці. Яе прыхільнасць - кнігі, тэатр, кіно. З гэтых жанчын атрымліваюцца добрыя юрысты, лекары, журналісты. Да сваім бацькам Генрыэта ставіцца з павагай, але з маці шчырай не бывае